Rijden in een Vrachtwagen als laatste wens

Ik ben Janneke, geboren in 1965. Mijn ouders hadden een transportbedrijf en ik was nog klein, kon nog niet goed praten maar wist al wel wat ik later wilde worden “vlachwagenchaffeû”. Toentertijd reden meisjes niet op vrachtauto’s en mijn moeder maakte mij al snel duidelijk dat ze het niet goed vond als ik dat wel ging doen. Toen was het nog gewoonlijk dat je luisterde naar je moeder, dus moest ik iets anders verzinnen. Uiteindelijk ben ik belastingadviseur geworden en in plaats van mijn geld te verdienen met het door de voorruit naar buiten kijken verdiende ik het met het turen naar een computerscherm. Ik heb dit met veel plezier gedaan maar bedacht wel dat ik ooit op een leeftijd zou komen dat ik oud en wijs genoeg zou zijn niet meer naar mijn moeder te hoeven luisteren. In het kader van “een slimme meid is op haar toekomst voorbereid” haalde ik in 1991 mijn C-rijbewijs en in 1992 mijn CE, die had ik maar vast in de pocket.Mijn plan was om ergens tussen mijn 55e en 60e te stoppen met werken als belastingadviseur en te gaan solliciteren als chauffeur. Er is een grote vraag naar chauffeurs dus dat moest zeker gaan lukken. In januari 2022 bleek echter dat ik een hersentumor had en was het verlengen van mijn C- en CE-rijbewijs onmogelijk. Een gevalletje stel niets uit want later kan te laat zijn. Toen werd ik benaderd door Stichting Dreams4you, zij hadden op verzoek van onze buurvrouw georganiseerd dat ik nog één keer op de vrachtwagen kon rijden en wel met een rijinstructeur van Verboon Wegwijze Opleiders in Oosterhout. Dankzij hen heb ik een topdag gehad waar ik nog steeds met veel plezier op terug kijk.
Dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt.
Lieve groet
Janneke van Wijk-Rutjes